Ten obrazek opowiada o takim jednym jesiennym spacerze, kiedy słońce jest bardzo nisko, dziwnie zachmurzone, powietrze jest ciężkie, jakby zaraz miało padać, a widok na ciemnozielone góry i doliny przypomina nam, że lato już się skończyło. Generalnie nie jest najlepiej, on i ona spacerują w miejscu. Choć jeszcze wczoraj, a może troszkę dawniej błądzili tą samą trasą z głowami w chmurach, to dziś jakby utknęli... w dołach.

Nie bardzo dostrzegają piękny, kolorowy jesienny krajobraz, który ich otacza i zupełnie dostrzegają też siebie nawzajem :( Nie mogą dostrzec, bo tkwią w głębokich dołach! Gdyby tylko przemogli się, spojrzeli do góry i stanęli wyprostowani, zobaczyliby, że drzewa są w świetnych nastrojach i tylko czekają żeby się do nich przytulić. Nie mają doła, mają swoją górkę i malowniczo na niej rosną.

Podsumowując jednym zdaniem: ta oto kartka opowiada nam o tym, czego ludzie powinni nauczyć się od drzew.