Kartka przedstawia historię dziewczynki, która zamknięta na ciężką klamkę w ciemnym pokoju była bardzo smutna. Chodziła po zmurszałych deskach, które skrzypiały pod jej maleńkim stópkami. Przeglądała się w zakurzonym lustrze i często kuliła w kącie, bo myślała, że w ciemnym pokoju straszy. Pewnego dnia, kiedy miała już naprawdę dosyć tego okropnego miejsca, zamarzyła żeby choć na chwilę wystawić swoją twarzyczkę na słońce. Niestety była tak malutka, że nie dosięgała promieni przebijających się przez okno. Wtedy dojrzała w kącie wysokie krzesło. Kiedy wskoczyła na nie, okazało się, że teraz z łatwością może zobaczyć o co jest na zewnątrz, a był to piękny, wiosenny sad opromieniony słońcem. Poczuła się wspaniale i wyobraziła sobie, że chodzi bosymi stopami po trawie. Dokładnie wyobraziła sobie też smak malin i czereśni z tego sadu. Kiedy otworzyła oczy, jej wzrok padł prosto na wysoką klamkę...Po chwili biegła już ścieżką przez sad a wiosenne słońce raziło ją w nieprzyzwyczajone do jasności oczy. 

Pocztówka o sile przemiany wewnętrznej:)