Ach, co to był za niesamowity park! Morze kwiatów wysokich jak zboże i kolorowych

jak tęcza. Szli sobie przez te barwne zarośla nieśpiesznym, niedzielnym spacerem.

Dopiero co zjedli wyśmienity obiad i truskawki ze śmietanką na deser:) Świeżo zakochani

wdychali głęboko do płuc odurzający, intensywny zapach tych olbrzymich kwiatów. Patrzyli

sobie głęboko w oczy, a ich źrenice robiły się wielobarwne, głębokie, wciągające, mimo iż

tego dnia nie brali przecież żadnych narkotyków. To musiała być miłość. Wiosenny,

chłodny wiatr rozwiewał jej włosy i jakby z wysiłkiem, ledwo, ledwo kołysał wielkie kwiaty.

Kiedy przeszli już wszystkie możliwe ścieżki tego zadziwiającego parku ich oczom ukazała

się mała, drewniana ławeczka. Pusto wokół, w całej gęstwinie tylko oni, sami jak Adam i

Ewa. Zasiedli. Ale pachnie! Hmm... ławeczka wygląda na solidną pomyślała

ona ipodsunęła lekko spódniczkę wyżej kolan. Nieznacznie przysunęła się do niego. Cisza.

Bzyczą bąki...

Nazbieram dla Ciebie największy na świecie bukiet tych! wykrzyknął

nagle on i wystrzelił jak z procy prosto w chaszcze. Tak! Tak! O tym marzyłam, tego pragnęłam! wykrzyknęła

ona, po czym szeroko i wygodnie rozsiadła się na ławeczce obserwując, jak

jej mężczyzna pracuje w kolorowym buszu aby ją uszczęśliwić. Różowa sukienka

podwiewała a bukiet powiększał się i powiększał....

Pastelowy obrazek na pocztówce pozornie jest bardzo skromy, ale jego prawdziwe

znaczenie jest tajemnicze i niespodziewanie pikantne. Drzemie głęboko ukryte w morzu

kwiatów.